Broodkruimelkrater

De put loert er al jaren, zeggen ze. En toch heeft niemand er ooit met één woord over gerept. Nochtans wint ijdelheid het altijd van angst; wie wil er niet "Ik heb het gevonden!" schreeuwen, zoevend langs het groen om zo snel mogelijk de dorpsgenoten te verwittigen? Ik weet er het fijne natuurlijk niet van, maar een gigantische krater gemaakt van gebakken wit brood vinden en er jaren over zwijgen, daar geloof ik niks van. Het zal reppen worden, want naar het schijnt is er al een hele horde wetenschappers onderweg vanuit de hoofdstad. Ondertussen heeft iedereen in het dorp wel een wolkje deeg liggen, maar geen kat die er van durft eten. Behalve dat jongetje natuurlijk die de "broodkruimelkrater" vorige vrijdag heeft ontdekt. Zijn laatste woorden waren "Ik heb het gevonden!", sindsdien zingt hij enkel nog Hebreeuwse liederen.