Ochtendritueel

Ik schat dat ze ongeveer 18 is, ook al ziet ze er jonger uit. Elke ochtend om klokslag 9 steekt ze aan het kruispunt het dubbele zebrapad over. Elke ochtend draagt ze dezelfde jeansbroek, met dezelfde witblauwe trainingsvest. Haar halflange haren hangen wat futloos langs haar oren. Elke ochtend zie ik haar en hangt ze aan haar telefoontje, telkens weer. Ik vermoed zelfs met dezelfde persoon. Ze lacht ook telkens ze spreekt. Ze mist een aantal tanden, zie ik.
En toch is ze mooi.
Ik vraag me af of ze echt bestaat.