Schrijver

Op pagina 22
- zo verdomd even
en dubbel na die
beate a's van
pagina en Tirza,
Grunbergs bejubeld werk,
staat geschreven:
"Ver weg bij de hoek
speelde een kind
met een tennisbal."
en ik zie hem staan,
de schrijver,
zijn gezicht net
als op de achterflap,
starend in de straat
naar "Wat zou hij zien,
die man van mijn boek,
daar op de hoek?"

Strandballon

Je hebt een ballonnetje
opgeblazen, niet
in de zin van
kaboem granaat!
maar van duinbriesje
aan het zomerstrand
waar kinderen plonsen
en volwassenen waken
- ik wil er niet
naar blijven kijken
of snuffelen
maar erin kruipen
en dan onderaan toebinden
mijn ogen sluiten
en je warm maken
diep vanbinnen
zodat je stijgt
ver weg
van de vloedlijn
waar het kasteel
dat ik net gegraven heb
hoogstwaarschijnlijk ligt.

Dodo

Ik ruik mijn moeders
ochtendlach
in dit kussen,
sluit mijn ogen
wimperstreel en
veel te veel
van al dat goeds
laat dat anker
aan mijn voet
tussen lakens en
wat morgen
eerlijk eigenlijk
best wel moet.

I think of Dean Moriarty

DORST.

Een gigantisch gebrek aan tijd en al even oneindige drang naar cryptiek, daar hoog in de ijzige toren, waar het na al die eeuwen nog altijd naar turf en offerbloed ruikt, maar vooral de hang naar die drie punten [dot dot dot] waarin ik nog altijd uw lippen proef, gij die tientallen schermen en al evenveel toetsenborden van mij verwijderd in uw haar prult, pruilmondje bij de ijskreim en ding dang dong naar buiten stormen in de zomer, ik proef de regen nu al en denk aan mijn moeder toen ze nog rookte en de rode rozen in haar tuin liefhad, ach verdomme laat mij u kussen, alleen maar kussen want ik wil het niet hebben over uw of mijn hartezeer, nee, ik wil u kussen, mijn handen in uw haar gewikkeld, gewrongen zoals die van een boerin in de oostvlaamse Leieklei.