Uhoh

via En nu even ernstig

Amnesie

Ik lijd aan geheugenverlies. Zo kon ik daarnet niet op Geert Hostes naam komen bijvoorbeeld. Maar er zijn zo van die dingen die een mens altijd vergeet, opzoekt en terug vergeet. Mochten we die nu es allemaal opsommen, dacht ik zo; voor eens en voor altijd in een blog griffen, enten, drukplaatprinten. Ik ben er (pun intended - komt ie) heel wat al vergeten, maar van zodra ik er weer op ééntje stoot zal ik deze post updaten. Voor mezelf natuurlijk, en die ene lezer die door een speling van het lot "Liam Neeson" heeft ingetikt op Google en per ongeluk op pagina 16 heeft geklikt.

Voorlopig deze drie:

Liam Neeson



Rah Band - "Clouds across the moon"



Paul Hardcastle - "Nineteen"

Nobody Knows

Vanavond bracht Canvas het gelauwerde Nobody Knows (Daremo Shiranai) van Hirokazu Koreeda die de wereld eerder al het poëtisch juweeltje After Life (Wandaafuru Raifu) schonk. Waarover Nobody Knows gaat, moet u zelf maar es opzoeken, maar laat mij u alvast dit vertellen: het is schrijnend, heldhaftig, bezwerend. Voor de cinefielen onder u: zoek de gelijkenissen met het al evenzeer op uw tere tikker werkende Grave of the Fireflies (Hotaru no Haka).

Het nummer uit de finale:

Poka poka

De zon schijnt tussen, onder en door de gordijnen.
Zwelt op, rekt zich uit en ademt diep in.
Vingertoppen, neusvleugels en poriën; mijn lijf smelt.
Verdampt, fladdert en reist.

Zomeruurtje

Ik heb een verkoudheid, neus zit 's ochtends dicht en ik weet nu beter dan ooit waar de servietten op kantoor liggen. Mijn ogen vallen ook graag toe. Na het werk kippenbouillon gekocht, voor juliennesoep. Ik heb een dubbel donsdeken, hangt met klitband in de hoeken aan elkaar. Op de een of andere manier ben ik ertussen gewrikt en lig ik zo een filmpje te kijken. Het raam staat open en de geur van sudderend vlees komt de slaapkamer binnengewaaid. Fris, lekker, knus. Mooi filmpje. En om het volledig af te maken: buiten fluit een vogeltje.