Aan jou

Doen alsof je de cadeau die je krijgt leuk vindt.
Typfouten maken en je toch herinneren wat je wilde zeggen.
Het begint terug te motregenen en je herkent hetzelfde gemis.
Dat vertrouwelijke gemis van altijd, de week voordien.
En 2 of drie druppels tussen de woorden heen.

Dat niets verandert, dat je zelf ook niet verandert.
Dat datzelfde gemis ook simultaan hoop herbergt.
Dat je beseft dat het plain old liefde is waar je naar verlangt.


Dat je dit leest in de hoop jezelf erin te herkennen is al genoeg.
Of je jezelf erin herkent is louter bijzaak.