's Ochtends

Hij gleed heel eventjes uit, maar kon zich nog rechthouden. De stoere aanblik van een paar meter terug verdween meteen in het niets. In plaats daarvan bracht hij een geluid uit dat vervaarlijk veel weghad van kippengekakel. "Toktoktoktok!" Hoogst verrassend, hoogst ongewoon ook. Vooral voor een gezette, bonkige werkmens wiens nagels de voorbije jaren nog nooit volledig spic-n-span geweest zijn, behalve misschien op feestdagen. Een man die naar de aarde ruikt. Voor een kip daarentegen zou dit gekakel zonder meer normaal zijn, in de trant van "Hier ben ik dan weer aan het schuifelen in de voormiddagse decemberzon, tot de dood ons scheidt" zo net wanneer de laatste korreltjes nog niet uit de ooghoeken verdwenen zijn en ze ook lijken nooit te zullen verdwijnen. Dat dagdagelijkse gevoel van overvloed nooit ten einde en tiktak de tijd tikt verder terwijl toktok de kip scharrelt verder.

Ochtendritueel

Ik schat dat ze ongeveer 18 is, ook al ziet ze er jonger uit. Elke ochtend om klokslag 9 steekt ze aan het kruispunt het dubbele zebrapad over. Elke ochtend draagt ze dezelfde jeansbroek, met dezelfde witblauwe trainingsvest. Haar halflange haren hangen wat futloos langs haar oren. Elke ochtend zie ik haar en hangt ze aan haar telefoontje, telkens weer. Ik vermoed zelfs met dezelfde persoon. Ze lacht ook telkens ze spreekt. Ze mist een aantal tanden, zie ik.
En toch is ze mooi.
Ik vraag me af of ze echt bestaat.

Droom

Bizarre droom gehad wederom:

een pizzeria-uitbater houdt het voor bekeken en krijgt ter ere daarvan de kans om zijn eigen talkshow te presenteren voor zichzelf en zijn clienteel. Velen getuigen over hoe verslavend zijn pizza's wel niet zijn. Een vrouw met een gigantische eighties-kuif in jeanshemd knikt instemmend. Maar ook zijn kippenbillen kenden een onweerstaanbare aantrekkingskracht. In dat verband vertelt iemand over hoe hij bij zijn geboorte al een visioen had van hoe zijn volwassen kop met roste snor en alles erop en eraan tussen de kippenbillen op de fabrieksband rolt.

Ik ben ziek in mijn hoofd, zeg ik u.
Ziek!

Als ik zat ben

Als ik zat ben
duurt het dubbel zo lang om mijn paswoord te typen,
herinneren is geen probleem
alleen lopen de impulsen vanuit de hersenen
naar mijn vingers
wat minder snel

Als ik zat ben
word ik soms getroffen
door de immoraliteit
een ander warm
vrouwelijk
lijf naast mij te willen

Als ik zat ben
voel ik plotseling
de neurose
Karel De Guchts profiel
uit zijn achtergrond
te moeten knippen
à la klikklikklik
schaartje in photoshop

Als ik zat ben
verlang ik naar haar
en wil ik in haar hoofd zwemmen

Gewoon,
omdat ik haar graag zie

Jazz opt werk

Charlie Parker brightens my day!
Nu wel even on a Maiden Voyage...

Za-lig.