Voorwaar!

vrijdag, februari 29, 2008

Schtress!!!

Jawohl! En dat met estzet! En dat allemaal dankzij de mediocratie!
Dat dit vooral een afstompend effect op de inspiratie stoort mij nog het meest.

Tijd voor een weekendschijf dus!



Sleutelwoorden voor vanavond: sigaret, bruine rum-cola, kristallen asbak, gesloten gordijnen en rook die sloom voorbij mijn lippen glijdt.

Labels: , ,

woensdag, februari 20, 2008

Jef Neve

Op een avond als deze, met gedachten als deze en de geur van rook in de kleren, blijf ik piano horen. Ik zag mezelf bij momenten op de fiets langs rijstvelden glijden, doorheen de opdwarrelende pollen, heuvel op en neer, op en heuvel neer. Klimmen, dalen, klimmen en de stad indalen, langs smeulende motors en minirokken. Zijn vingers trippelden uiterst rechts op het klavier en daar zwaaide m'n fiets terug de hoek om, richting bankje in het park en kinderlijk gejoel in de lentebries.

Jef Neve speelde goed, daar in de Groenzaal. Man, wat kan het toch genieten zijn om te zien hoe een pianist zijn gezicht verkrampt en vertrekt en voelt wat ie speelt. En dat voetje dat schijnbaar ongedwongen de maat meetapt.

Ik had het nodig om er eens uit te zijn, uit de rook in mijn hoofd.

Labels: , ,

dinsdag, februari 19, 2008

Google Movie Reviews

Uitermate handig, die nieuwe Google Movie Reviews.
Kijk maar deze van There Will Be Blood, die overigens de sneak-film voor vanavond (22h30) in Kinepolis Gent zal zijn. Geloof me vrij!

Labels: , , ,

maandag, februari 18, 2008

Fijn stof

Fijn hoor, dat stof.

Alsook de site van de Vlaamse Milieu Maatschappij die elk uur meetresultaten van onder andere ozon, fijn stof en CO² publiceert.

De situatie om 13h vandaag zag er zo uit:

Labels: , , , , ,

vrijdag, februari 15, 2008

Je hebt me 10 miljoen maal belogen

Die Mao toch!

donderdag, februari 14, 2008

Hervallen

Ik ben terug beginnen roken, na 4 maanden lang gestopt en gezond terug beginnen roken. Op nieuwjaar dan nog. Als cynisch goed voornemen kan dat wel tellen, ware het niet dat ik geen cynicus ben en gewoonweg te zat was. Den drank is den duvel, had ooit een deelnemer aan Temptation Island gebrald. Dat had pas een goeie reclame voor Duvel geweest toen: Den Drank is den Duvel. Maar we dwalen af. Terug rokende zijn er wel momenten waarop ik mezelf kan vervloeken, maar in alle eerlijkheid: ik geniet er wel van. Nu heeft mijn groene retro-asbak van Val Saint-Lambert tenminste terug een functie. We zien wel.

Labels: , ,

woensdag, februari 13, 2008

Hypothetisch gezien

Mijn dagdagelijkse gedachtengang wordt gestuwd door plotselinge en vaak weinig ter zake doende mijmeringen die maar al te vaak niet verbaal geuit worden. En maar best ook, want wie is nu gebaat bij de vraag "Stel dat de tijd nu plots stopt, wat dan?" tijdens een interdepartementaire meeting? Onlangs trouwens in Knack gelezen: er worden meer en meer bewijzen voor Einsteins relativiteitstheorie gevonden. Er zou een verband bestaan tussen het stilaan vertragen van de tijd en het versnelde uitdijen van het universum. Ooit zal alles dus stilstaan... Van Big Bang tot snapshot. Alsof ook dit alles, van een mug die zich op een porie nestelt tot een dambreuk, begint met veel macht en groeit en vermenigvuldigt en diasporeert om uiteindelijk uitgeput en uitgedoofd aan de eindmeet tot stilstand te komen. Freeze: foto finish. "Of wat als de mens er niet meer zou zijn?" Dan zou volgens ene Alan Weisman de New Yorkse metro op een paar dagen tijd volledig onderlopen en zouden haarluizen uitsterven. Een beetje zoals in I Am Legend en dan vooral de dystopische en tegelijk bevrijdende afwezigheid van menselijk leven uit de proloog. Heeft trouwens veel weg van de proloog van 28 Days Later en het nogal onderschatte The Quiet Earth. Kijk maar.



Prologen, epilogen; ik betrap er mij vaak op, op die voorliefde voor al wat pril begin en berustend einde is. Verliefdheid in de eerste 3 maanden, huwelijk na 25 jaar. Een kind dat vanuit de kribbe de wereld niet ziet, maar wel tot zich neemt, of een grijzaard die de al even grijze massa ziet roeren en ploeteren hoog vanop zijn bergtop. Misschien zijn ze wel dezelfde en moet ik dringend zelf tot een tijdelijke stilstand komen, door te slapen bijvoorbeeld. Of om het met een theaterstem te zeggen: 'trusten iedereen.

(Yes! Die luttele seconden stilte in de zaal nadat alles terug donker geworden is en vooraleer jassen terug schouders bedekken en plastic bekers uit de houders glijden.)

Labels: , , ,

maandag, februari 11, 2008

Ik ben de man van Phaedra

Liefste Phaedra,

dat je op het einde van de rit niet naast me zit, is duidelijk.
Je hebt mij er uitgestemd, ondanks die klik die ik voelde. Ik begrijp het nog altijd niet. Je voelde het nochtans ook, daar ben ik zeker van, zeker toen. Weet je het nog? Toen je naast me gezeten had, en je haren heel even mijn rechterwang raakten? Je glimlachte toen een beetje onwennig. O, ik voelde mijn hart zo hard bonzen.
Maar je raadgevers en die VTM-mensen, die alleen maar aan imago en geld denken, die hadden andere plannen. Het is allemaal commercie! De commercie heeft onze toekomst kapot gemaakt, lieve Phaedra. Maar toch zal ik je altijd graag blijven zien.

Liefs,
je man

Labels: , ,

zondag, februari 03, 2008

Unfinished Sympathy

Het nummer dat mijn ogen opende.

zaterdag, februari 02, 2008

Een avondje zonder je

Je hebt dat wel nodig, zo'n avondje zonder mij. Het heeft wat geduurd eer ik voor mezelf wilde erkennen dat ik dat eigenlijk ook nodig heb. Mij speelde eerder de gedachte dat die gedachte niet hoorde mij parten; nog geen drie maanden samen en toch "ik zou vanavond gewoon wat The Wire willen kijken thuis" of "we zijn een beetje uitverteld vandaag" denken. Concepten zijn gevaarlijk, net zoals de New World Order gevaarlijk is. Zo gezegd, zo tot in de vroege uurtjes besproken en gedaan: vanavond niet schat. En dan drinkt een mens wel een bruin rum - colaatje teveel, en vindt een mens die ene wel iets schattiger dan 'het concept' durft toe te laten. Er is maar één waarheid en dat is jezelf. Dat moet ik in gedachten houden. Of zoals ik ooit in een vreemde taal op mijn muur gepotlood heb: "geen 'maar' in mijn hart". Kokoro ni kedo nakare, heette het toen. Dean Moriarty heet het nu. Ik ga The Wire kijken, denk ik.